50 χρόνια αγώνες για τη Δημοκρατία
Έχουν περάσει πενήντα ολόκληρα χρόνια από τον ματωμένο Νοέμβρη του 1973. Οι φοιτητές τότε αγωνίστηκαν για να φύγει η Χούντα από την Ελλάδα και να εδραιωθεί η Δημοκρατία.
Πόσοι από εμάς όμως, πιστεύουν ότι τα διακυβεύματα των αγώνων της τότε γενιάς του Πολυτεχνείου δεν συνεχίζουν να αποτελούν μέχρι και σήμερα, αδιαφιλονίκητες διεκδικήσεις; Έχουν φτάσει να αμφισβητούν ακόμα και το ότι υπήρξαν δεκάδες θύματα παρότι η Έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, αναφέρει 40 νεκρούς εκ των οποίων 24 επώνυμοι και 16 ανώνυμοι και τουλάχιστον 2.000 τραυματίες.
Πενήντα χρόνια μετά και η κατευθυνόμενη ενημέρωση επικρατεί, προκαλώντας συσκότιση και αδιαφορία !! Εννέα μήνες μετά και κανείς δεν γνωρίζει πόσα ακριβώς είναι τα θύματα από το δυστύχημα των Τεμπών, ενώ μόλις χθες διαβάσαμε ότι διενεργείται νέα αυτοψία για να διαπιστωθεί εάν οι νεκροί ήταν τελικά 57 ή περισσότεροι !! Αλλά και για το πολύνεκρο δυστύχημα ανοικτά της Πύλου, μήπως γνωρίζει κανείς πόσα τελικά ήταν τα αθώα θύματα;
Η ελευθερία και η ειρήνη στον κόσμο απειλούνται !! Χιλιάδες αθώα βρέφη στους πολέμους της Ουκρανίας και της Παλαιστίνης, όπου φρικτά εγκλήματα πολέμου διαπράττονται καθημερινά. Στην Ελλάδα διαμαρτυρόμενοι συλλαμβάνονται επειδή σηκώνουν την Παλαιστινιακή σημαία !! Δεν δικαιούνται άραγε να υποστηρίξουν ελεύθερα τα πιστεύω τους;
Τα εργασιακά μας δικαιώματα «στην κλίνη του Προκρούστη». Όσοι δεν θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι τα 67, το Κράτος τους διευκολύνει να δουλεύουν μέχρι τα 74 για να καταφέρουν να πάρουν μια πενιχρή σύνταξη για τα επόμενα 10-12 χρόνια που θα αξιωθούν να ζήσουν, αντί να τους καλύπτει αυτοδίκαια τα υπολειπόμενα ένσημα για την σύνταξή τους.
Το ψωμί του φτωχού το 2023 έχει καταντήσει είδος πολυτελείας, αφού οι τιμές για το λάδι και το τυρί έχουν εκτιναχθεί στα ύψη με τους Κυβερνώντες απλά να παρακολουθούν τόσα χρόνια την αισχροκέρδεια των επιχειρήσεων εις βάρος του μόχθου των νοικοκυριών.
Το 60% του μισθού μας κατευθύνεται για να πληρώσουμε τα έξοδα στέγασης και αντί να υλοποιήσουν ολοκληρωμένα στεγαστικά προγράμματα για όλους, επαίρονται για το πόσο επιτυχημένο πρόγραμμα ήταν το πρόγραμμα επιδότησης των ληστρικών επιτοκίων των Τραπεζών με την ονομασία ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ.
Πενήντα χρόνια μετά διδασκόμαστε από τους αγώνες του Πολυτεχνείου και συνεχίζουμε να διεκδικούμε, στα αμφιθέατρα, στους δρόμους και τα πεζοδρόμια. Συνεχίζουμε να παρεμβαίνουμε και να αναδεικνύουμε τις αδικίες. Να προτείνουμε λύσεις και να διαμαρτυρόμαστε !!
Οι μνήμες πάνω στις οποίες χτίζονται οι πεποιθήσεις μας έχουν γερά θεμέλια. Έχουν αγώνες, στίχους και τραγούδια !!
Δεν θα περάσει ο φασισμός, κάθε μορφής!!
Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και έπαιζε τ’ ακορντεόν
όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
φωτιές στα χέρια του άναβε τ’ ακορντεόν
Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ’ άλλα
κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
και μια ριπή σταμάτησε τ’ ακορντεόν
Τ’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει
όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δε θα περάσει ο φασισμός.