Το νέο σχέδιο νόμου το οποίο εισηγείται η κυβέρνηση για αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων και για κλείσιμο οργανισμώνέρχεται να προστεθεί σε προηγούμενους νόμους όπως οι Ν. 4024/2011, 4093/2012, 4172/2013 και άλλους, που στόχο έχουν τη συρρίκνωση του δημοσίου, την εκχώρηση αρμοδιοτήτων στον ιδιωτικό τομέα και τη δραστική μείωση του προσωπικού με μοναδική επιδίωξη την υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων. Η κυβέρνηση προσπάθησε και προσπαθεί, μέσω των φίλα προσκείμενων μέσων μαζικής ενημέρωσης να παρουσιάσει ότι οι επιλογές αυτές δρομολογούνται με στόχο τονεκσυγχρονισμό του Δημοσίου, το κλείσιμο μη αναγκαίων φορέων και την πιο αντικειμενική αξιολόγηση του προσωπικού.
Τίποτα από αυτά δεν είναι αληθές και συγκεκριμένα οι οργανισμοί που κλείνουν, έρχονται να προστεθούν σε άλλους οργανισμούς που έχουν κλείσει ήδη, όπως είναι η ΕΡΤ (όλοι γνωρίζουμε και τις διαδικασίες και το αποτέλεσμα), ο Ο.Ε.Κ. και ο Ο.Ε.Ε. (αυτοχρηματοδοτούμενοι και απολύτως αναγκαίοι στην κοινωνία), ο ΕΟΠΠΥ (με τεράστιες συνέπειες στο κοινωνικό σύνολο). Το γεγονός ότι μέσα στους προτεινόμενους οργανισμούς είναι και κάποιοι που θα έπρεπε να είχαν ήδη καταργηθεί, δεν αναιρεί το γεγονός ότι σε αυτό συμπεριλαμβάνονται και χρησιμότατοι οργανισμοί. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Οργανισμού Θεσσαλονίκης που ενώ την Τετάρτη 05/01/2014 άρχισε η δημόσια συζήτηση νόμου επί του νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου Θεσσαλονίκης, αναρτήθηκε για διαβούλευση το σχολιαζόμενο σχέδιο νόμου σύμφωνα με το οποίο προτείνεται η κατάργησή του!!!
Προτείνεται επίσης η κατάργηση του Εθνικού Ινστιτούτου Εργασίας και Ανθρωπίνου Δυναμικού το οποίο συμβάλλει αποφασιστικά με το έργο του στην επιβίωση μικρών επιχειρήσεων και ο ξαφνικός του θάνατος θα οδηγήσει σε νέα καταστροφή θέσεων εργασίας.
Εδώ θέλουμε να τονίσουμε και να απαντήσουμε στη κυβέρνηση και στα κόμματα που τη στελεχώνουν τα οποία είναι υπεύθυνα για τη διακυβέρνηση της Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες ότι στη χώρα μας ουδέποτε έγινε ουσιαστική μελέτη των αρμοδιοτήτων του Δημοσίου και των αναγκών σε ανθρώπινο δυναμικό και με βάση αυτά να γίνει και η σωστή στελέχωση από υπαλλήλους με τα κατάλληλα προσόντα. Αντιθέτως, τα πάντα δρομολογούνταν με βάση την εξυπηρέτηση ευκαιριακών ή μικροκομματικών σκοπιμοτήτων και ιδιαίτερα τα τελευταία μνημονιακά χρόνια, όλα γίνονται για να εξυπηρετηθεί ο μνημονιακός στόχος για χιλιάδες απολύσεις στο Δημόσιο.
2) Στο σχέδιο νόμου συμπεριλαμβάνεται και η αξιολόγηση του προσωπικού με τρόπο όμως που να εξυπηρετεί την βασική επιδίωξη για περισσότερες απολύσεις στο Δημόσιο και συγκεκριμένα: μόνο το 25% του προσωπικού μπορούν να κριθούν ως άριστοι, το 60% ως καλοί και το 15% ως σχεδόν καλοί ή μέτριοι.Η κατανομή όμως αυτή θα γίνεται από τον διευθυντή με βάση την γενικότερη πολιτική που προωθεί η κυβέρνηση και η κάθε υπηρεσία, δηλαδή εάν ένα τμήμα έχει αντικείμενο που δεν ενδιαφέρει την γενικότερη πολιτική, μπορεί ο αριθμός των υπαλλήλων που θα αξιολογηθεί με μέτριο βαθμό, να είναι μεγαλύτερος από έναν άλλο και οι υπάλληλοι αυτοί να είναι και οι πρώτοι υποψήφιοι για διαθεσιμότητα – απόλυση.
Είναι απολύτως κατανοητό λοιπόν, ότι οι ρυθμίσεις αυτές μόνο σωστή αξιολόγηση δεν αποτελούν. Πως είναι δυνατόν να μιλούν για αξιολόγηση όταν τίθεται συγκεκριμένο πλαφόν το οποίο μάλιστα θα εξαρτάται και από το αντικείμενο το οποίο θα έχει ανατεθεί στους υπαλλήλους;;;; Το σύστημα αυτό καταργήθηκε ακόμη και στην Microsoft όπου είχε εφαρμοστεί, στο Δημόσιο μάλιστα όπου θα συνδεθεί και με το αντικείμενο (για το οποίο δεν έχει ευθύνη ο υπάλληλος), θα έχει ακόμη πιο καταστροφικές συνέπειες και θα οδηγήσει σε αυθαίρετες απολύσεις υπαλλήλων και με προσφορά και με υψηλά προσόντα.
Άλλωστε το ίδιο το ποσοστό αναιρεί την αξία της αξιολόγησης αφού καθορίζει εκ των προτέρων το αποτέλεσμα και αναθέτει στον προϊστάμενο (συνήθως κομματικά τοποθετημένο) να αποφασίζει ουσιαστικά για την αξία αλλά και το δικαίωμα των υπαλλήλων στην εργασία.
3) Στο σχέδιο νόμου αναφέρεται με υπερβολικό τρόπο που προβλήθηκε και στον τύπο, η απλούστευση των διαδικασιών και η μείωση των διοικητικών βαρών, πολλές από τις οποίες βεβαίως προβλέπονται στον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας οι οποίες θα έπρεπε ήδη να έχουν υλοποιηθεί. Γεννώνται όμως τα ερωτήματα: α) γιατί δεν έχουν προχωρήσει οι εφαρμογές ηλεκτρονικής διακυβέρνησης βάσει των οποίων οι δημόσιες υπηρεσίες θα μπορούσαν να αναζητούν δικαιολογητικά και στοιχεία που απαιτούνται στις συναλλαγές με πολίτες από βάσεις δεδομένων άλλων δημόσιων φορέων; β) μήπως η προωθούμενη απλούστευση διαδικασιών που γίνεται με στόχο (ο οποίος άλλωστε διακηρύχθηκε) για μείωση εργατοωρών και μείωση προσωπικού οδηγήσει σε προώθηση πλαστών στοιχείων που δε θα μπορούν να ελεγχθούν και θα είναι ασφαλώς εις βάρος των συμφερόντων του Δημοσίου; Ο οποιοσδήποτε δηλαδή θα μπορεί να προωθήσει στοιχεία για τα οποία δεν μπορεί να γίνει κανένας έλεγχος. Η συνεργασία που έχει δρομολογηθεί μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του ΟΟΣΑ για τις απλουστεύσεις, πως έγινε; Με ποια διαδικασία και ποιο κόστος; Ποια είναι η εξέλιξή της; Δεν μπορούσε να υλοποιηθεί από έναν ελληνικό φορέα π.χ. πανεπιστήμιο;
Δεν έπρεπε η βουλή να εγκρίνει τη σχετική σύμβαση;
Από όλα τα παραπάνω καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η κυβέρνηση εμπαίζει τον ελληνικό λαό όταν ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση του Δημοσίου. Ενδιαφέρεται μόνο για την πλήρη διάλυσή του, το ξεπούλημα αντί πινακίου φακής βασικών αρμοδιοτήτων σε οικονομικούς παράγοντες φίλα προσκείμενων προς αυτήν (καναλάρχες κ.ά.) και στην υλοποίηση των δεσμεύσεών της προς την τρόικα για χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο, αδιαφορώντας βέβαια για το γεγονός ότι το σύνολο της κοινωνίας και ιδιαίτερα τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα, θα στερηθούν βασικών παροχών για τις οποίες φορολογούνται.
Το πως βλέπει η κυβέρνηση το Δημόσιο φαίνεται καθαρά και από την απόφαση του ΣτΕ σε σχέση με τις περικοπές των μισθών των ένστολων.
Το Στε (το οποίο λειτουργεί τελευταία ουσιαστικά ως το μακρύ χέρι της κυβέρνησης) απεφάσισε ότι μόνο οι ένστολοι και οι δικαστές αποτελούν στενό δημόσιο τομέα και είναι αντισυνταγματικές οι περικοπές των μισθών τους και όχι οι υπάλληλοι του Υπουργείου Οικονομικών που επίσης είχαν προσφύγει - και που καλούνται να πατάξουν την φοροδιαφυγή- τις περικοπές των οποίων έκριναν συνταγματικές!
Προωθούν, λοιπόν, ένα Δημόσιο που θα το αποτελούν μόνο οι δυνάμεις καταστολής που ουσιαστικά θα υπηρετούν την ασφάλεια του καθεστώτος. Οτιδήποτε άλλο (υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια) θα είναι σε ιδιώτες και θα έχουν πρόσβαση σε αυτά όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα. Η θεωρία του Friedman σε όλο της το μεγαλείο!
Οι εργαζόμενοι, λοιπόν, οι δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς οφείλουμε να αντισταθούμε στη λεηλασία του Δημοσίου και να υπερασπιστούμε βασικές αξίες όπως είναι το κράτος πρόνοιας και τα εργασιακά δικαιώματα. Αυτό δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και δεν υπερασπιζόμαστε με αυτό τον τρόπο το σημερινό Δημόσιο και τα προβλήματα που έχει. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα κάθε πολίτη στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην κοινωνική πρόνοια. Υπερασπιζόμαστε την ανάγκη ενός αναβαθμισμένου Δημοσίου το οποίο μπορεί να αποτελέσει βασικό μοχλό για την ανάπτυξη της χώρας, το οποίο βέβαια πρέπει να στελεχωθεί, να ενισχυθεί οικονομικά και οργανωτικά και να λειτουργήσει με αντικειμενικές και αξιοκρατικές διαδικασίες. Οτιδήποτε άλλο οδηγεί σε καταστροφή και την οικονομία και την κοινωνία.
Δ.Σπανου