ΠΟΠΟΚΠ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ                                     

ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ                                                                           

Πανεπιστημίου 67 105 64 Αθήνα

Τηλ- Fax: 2103313732

grammateia@popokp.gr

Αθήνα,31-1-2020

Αρ.Πρωτ:3772

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ «ΒΡΟΥΤΣΗ»

Προτού προχωρήσουμε στη συνοπτική παρουσίαση του αντι-ασφαλιστικού χαρακτήρα και των βασικών στοχεύσεων του υπό κατάθεση νομοσχεδίου, ας θυμηθούμε μια δήλωση του παλαιού μας γνώριμου κου Βρούτση (σφαγείο του ν. 4093/12 – εκατοντάδες διαθεσιμότητες στα ταμεία – καταλογισμοί στους υπαλλήλους κ.λπ.) σχετικά με το σύστημα «ΑΤΛΑΣ» τον Οκτώβρη του 2013:

«Το “ΑΤΛΑΣ” έχει προχωρήσει σε ποσοστό 15% και θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του 2014. Θα περιλαμβάνει πλήρες ασφαλιστικό βιογραφικό για όλους τους πολίτες και θα καταστήσει την έκδοση σύνταξης μια “καθαρά τυπική διαδικασία”, που δεν απαιτεί περισσότερο από έναν μήνα. Με το “ΑΤΛΑΣ”, που θα έχει πλήρη εφαρμογή από 1.1.2015, δεν θα ξαναθεωρηθεί βιβλιάριο υγείας και δεν θα απαιτηθούν νέες προσλήψεις στα ασφαλιστικά ταμεία. Αντιθέτως, θα αποδεσμευτεί προσωπικό προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες των ελέγχων για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής και της ανασφάλιστης εργασίας».

Ο συγκεκριμένος στόχος, βέβαια, όπως είναι γνωστό, όχι μόνο δεν επιτεύχθηκε, αλλά πέρα από τις εξαγγελίες δεν υπήρξε ούτε υποτυπώδης σχεδιασμός και στοχοθεσία για την υλοποίηση του έργου. Αντίθετα, τον Γενάρη του 2015 ο κος Βρούτσης παρέδωσε οργανισμούς, οι οποίοι σε λειτουργικό επίπεδο βρίσκονταν στα όρια της κατάρρευσης, υποστελεχωμένους, με ανύπαρκτα ή παρωχημένα μηχανογραφικά συστήματα και μισό εκατομμύριο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ αιτήσεις συνταξιοδότησης σε εκκρεμότητα.

Αυτά ήταν τα δεδομένα του 2015, για τα οποία είχαμε ενημερώσει και προειδοποιήσει προς όλες τις κατευθύνσεις. Δυστυχώς, όμως, εκούσια ή ακούσια –αλλά σίγουρα με μεγάλη επιπολαιότητα και ανευθυνότητα– η προηγούμενη κυβέρνηση τα αγνόησε παντελώς, προχωρώντας στη δημιουργία του «τραγέλαφου ΕΦΚΑ». Με την ίδια ακριβώς ανευθυνότητα και χρησιμοποιώντας την ίδια ρητορική, επανέρχεται σήμερα ο κος Βρούτσης εμπαίζοντας εκ νέου ασφαλισμένους, συνταξιούχους και εργαζόμενους, εξαγγέλλοντας για δεύτερη φορά το σύστημα «ΑΤΛΑΣ» και τον «ψηφιακό μετασχηματισμό» του ΕΦΚΑ. Έχοντας ως «background» τον κύριο όγκο των μεταβιβάσεων συντάξεων θανάτου που ήταν ήδη στο σύστημα και κάποιων επιμέρους ψηφιοποιημένων ασφαλιστικών ιστορικών, επιχειρεί να στήσει μια ακόμη φιέστα για την «πρώτη ψηφιακή σύνταξη» τον Ιούνιο του 2020. Θα μιλήσουμε γι’ αυτό πιο αναλυτικά στον κατάλληλο χρόνο. Κατά τ’ άλλα, το δεύτερο μέρος του νομοσχεδίου δεν είναι παρά έκθεση ιδεών, όπου, εκτός των άλλων, όλα του τα άρθρα –άρθ. 10 έως άρθ. 18– παραπέμπουν για την εφαρμογή τους σε υπουργικές αποφάσεις. Εν τω μεταξύ οι εκκρεμότητες αυξάνονται, άμεσες λύσεις δεν δίνονται και οι συνθήκες εργασίας υποβαθμίζονται ακόμη περισσότερο.

Είναι επομένως μοναδικό το θράσος αλλά και η υποτίμηση της νοημοσύνης του ελληνικού λαού που χαρακτηρίζουν τα τωρινά έργα και τις ημέρες του κου Βρούτση και της Διοίκησης του ΕΦΚΑ. Σε ποια χώρα της Ευρώπης, του κόσμου, αρμόδιος υπουργός θα εξήγγειλε με τέτοιο στόμφο και έπαρση την ψηφιοποίηση του συστήματος απονομής συντάξεων παρουσιάζοντάς την σαν τα καθρεφτάκια των αποικιοκρατών, όχι στις αρχές της δεκαετίας του ’90 όπως θα νόμιζε κανείς, αλλά στο ξεκίνημα της τρίτης δεκαετίας του 21^ου αιώνα!!!!!!!!!!! Πολύ περισσότερο, όταν το κόμμα του έχει κυβερνήσει επανειλημμένως τη χώρα και ο ίδιος στο παρελθόν έχει υπάρξει επικεφαλής του συγκεκριμένου υπουργείου. Το ελάχιστο που όφειλε να κάνει είναι, πέρα από την αυτοκριτική του, η εκπόνηση ενός σοβαρού σχεδιασμού, ο οποίος αθόρυβα – «ανομολόγητα», κατά μία έννοια– θα προσπαθούσε με σοβαρότητα και συνέπεια να καλύψει την εγκληματική ανικανότητα και αδιαφορία όλων όσοι βρέθηκαν κατά το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν στη συγκεκριμένη θέση.

Αναφορικά με το πρώτο μέρος του σχεδίου νόμου, αυτό δεν αποτελεί παρά «το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου», αυτού της επικουρικής και του εφάπαξ, σε συνδυασμό με την εκ νέου καταλήστευση των αποθεματικών του ΕΤΕΑΕΠ (οκτώ περίπου δισ.). Κάτι που θα συμβεί μέσω της σταδιακής ενσωμάτωσης της επικουρικής στην κύρια σύνταξη για τους παλαιούς ασφαλισμένους, ενώ για τους νεοεισερχόμενους αργά ή γρήγορα θα εφαρμοστεί το σχέδιο Μηταράκη. Η μοναδική διαφοροποίηση είναι πως με όχημα την καθιέρωση ενός αμιγώς κεφαλαιοποιητικού συστήματος στην επικουρική σύνταξη, αυτό θα επεκταθεί και στην κύρια.

Από το τρίτο μέρος σκόπιμα παρακάμπτουμε τις «ευνοϊκές» διατάξεις που αφορούν στην αύξηση των ποσοστών αναπλήρωσης και στην επαναφορά των επικουρικών συντάξεων στα επίπεδα του Δεκεμβρίου 2014. Δεν πρόκειται για υποτίμηση του γεγονότος ότι πράγματι αφορούν σε μερική αποκατάσταση των απωλειών κάποιων συγκεκριμένων κατηγοριών συνταξιοδοτικών παροχών. Το ζήτημα όμως έχει προβληθεί και αναλυθεί κατά την άποψή μας δυσανάλογα με την πραγματική βαρύτητα και την έκταση που το χαρακτηρίζουν. Ταυτόχρονα, έχουν υποτιμηθεί η βαρύτητα και η κρισιμότητα διατάξεων, όπως αυτές στις οποίες αναφερθήκαμε παραπάνω, σχετικά με την ενσωμάτωση του ΕΤΕΑΕΠ στον ΕΦΚΑ, όπως επίσης –μεταξύ άλλων– οι διατάξεις που περιλαμβάνονται στα άρθ. 35, 47 και 48 του νομοσχεδίου.

Το άρθ. 35 έχει σχέση με την πλήρη υιοθέτηση θέσεων της «ελίτ» των αυτοαπασχολούμενων και των ελευθ. επαγγελματιών, οι οποίες αφορούν στην καθιέρωση ΕΝΙΑΙΑΣ κατώτατης υποχρεωτικής ασφαλιστικής κατηγορίας και ελεύθερη επιλογή κάθε άλλης ανώτερης. Στην ουσία πρόκειται για ελεύθερη επιλογή μεταξύ δημόσιας ασφάλισης και ιδιωτικών συμβολαίων. Με αφορμή επιμέρους στρεβλώσεις και ανισότητες που προκαλούσε το προηγούμενο καθεστώς, ουσιαστικά εξισώνουν το –αυξημένο πλέον– ποσό καταβολής εισφορών των χαμηλών εισοδημάτων, που αποτελούν την πλειονότητα, με τα υψηλά και πολύ υψηλά εισοδήματα, τα οποία αναλογικά απαλλάσσονται σχεδόν από την υποχρέωση καταβολής εισφορών. Πιο απλά, ό,τι καταβάλλει ο ασφαλισμένος με ύψος εισοδήματος 7.000,00 ευρώ θα καταβάλλει κι αυτός με εισόδημα 70.000,00 ευρώ. Η προφανής απώλεια εσόδων του ΕΦΚΑ που χρηματοδοτούν την ανταποδοτική σύνταξη, θα καλυφθεί εν μέρει –και θα συγκαλυφθεί– από τις εισφορές των μισθωτών, ενώ οι τελικές αποδοχές των χιλιάδων ασφαλισμένων που θα αδυνατούν να επιλέξουν ανώτερη κατηγορία θα αφορούν σε συντάξεις πείνας.

Το άρθ. 47 καταργεί αυτό που η προηγούμενη κυβέρνηση για τους δικούς της –προεκλογικούς, κυρίως, λόγους– αποκαλούσε «επαναφορά της 13^ης σύνταξης». Ανεξάρτητα όμως από το γεγονός ότι σε καμιά περίπτωση δεν επρόκειτο για πλήρη επαναφορά, η συγκεκριμένη παροχή αφορούσε κλιμακωτά σε τουλάχιστον δύο εκατομμύρια συνταξιούχους. Να σημειώσουμε επίσης ότι είναι η δεύτερη φορά μετά τον ν.4093/12 που ο κος Βρούτσης καταργεί τη 13^η σύνταξη.

Με το αρθ. 48 προβλέπεται νέα μείωση ασφαλιστικών εισφορών. Σηματοδοτεί, βέβαια, την κυρίαρχη τάση, η οποία σταδιακά, από τη μία απαλλάσσει τους εργοδότες από την υποχρέωση καταβολής εργοδοτικών εισφορών και από την άλλη εξατομικεύει το ζήτημα της ασφάλισης μεταθέτοντας την ευθύνη χρηματοδότησή της στον ίδιο τον εργαζόμενο. Είναι πλέον ο μεμονωμένος νέος εργαζόμενος που θα κληθεί να λάβει κρίσιμες αποφάσεις για την τοποθέτηση μέρους του εισοδήματός του εντός ενός αμιγώς κεφαλαιοποιητικού πλαισίου κι ενός συστήματος καθορισμένων εισφορών και μη εγγυημένων παροχών. Ταυτόχρονα συρρικνώνει τα έσοδα του ΕΦΚΑ τα οποία χρηματοδοτούν την ανταποδοτική σύνταξη. Εννοιολογικά δε, η μη υποχρέωση καταβολής εργοδοτικών εισφορών αποκόπτει το σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης από τον βασικό ταξικό του προσδιορισμό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οφείλουμε επίσης να επισημάνουμε ότι η αρχική μείωση κατά 0,90 ποσοστιαίες μονάδες αφορά:

1. Κατά 0,75 ποσοστιαίες μονάδες των ασφαλίστρων υπέρ κλάδου ανεργίας!!! Η μείωση επιμερίζεται κατά 0,48 πμ στο ασφάλιστρο του εργοδότη(!) και κατά 0,27 πμ στο ασφάλιστρο του εργαζομένου. Να τονίσουμε ότι, μειώνεται παράλληλα η κρατική επιχορήγηση στον ΟΑΕΔ κατά 150 εκ. βάζοντας «κόφτη» στα προγράμματα καταπολέμησης της ανεργίας, παρότι η Ελλάδα κατέχει τη θλιβερή πρωτιά στην ανεργία σε ολόκληρη την Ε.Ε.
2. Κατά 0,15 ποσοστιαίες μονάδες των ασφαλίστρων υπέρ ΟΕΚ του Ενιαίου Λογαριασμού για την εφαρμογή Κοινωνικών Πολιτικών (ΕΛΕΚΠ), η οποία αφορά αποκλειστικά ασφάλιστρο του εργαζομένου. Αυτό συμβαίνει επειδή απλούστατα έχει ήδη καταργηθεί η αντίστοιχη εισφορά του εργοδότη. Για να συμβεί δε αυτό, η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΛΑΟΣ, με πρωθυπουργό τον κ. Παπαδήμο, έριξε σε μια νύχτα «μαύρο» καταργώντας τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας και τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, προκειμένου –όπως είπαμε– να απαλλάξει τους εργοδότες από τη συγκεκριμένη υποχρέωση. Τα αποτελέσματα ήταν βέβαια τραγικά αφού μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού ήδη αδυνατούσε να ανταποκριθεί στα έξοδα στέγασης και ταυτόχρονα λόγο περαιτέρω μείωσης της οικοδομικής δραστηριότητας χιλιάδες εργαζόμενοι βρέθηκαν στην ανεργία. Επιπρόσθετα, τα χρήματα που συνεχίζει σχεδόν μια δεκαετία να παρακρατεί το Κράτος από τους εργαζόμενους, αντί να χρησιμοποιηθούν στην εκπόνηση νέων στεγαστικών προγραμμάτων «αποταμιεύονται» στην ΤτΕ, προκειμένου να εμφανιστούν υπό τη μορφή «πρωτογενών πλεονασμάτων».

Το τέταρτο μέρος του νομοσχεδίου αφορά στον οργανισμό του e – ΕΦΚΑ και πέρα από επιμέρους τροποποιήσεις του υφιστάμενου οργανογράμματος, προβλέπει τη δημιουργία επιπλέον διοικητικών και οργανωτικών δομών για την επικουρική και το εφάπαξ. Όπως η προηγούμενη, έτσι και η σημερινή πολιτική ηγεσία επιχειρεί να «εκβιάσει» τη δημιουργία ενιαίων περιφερειακών υπηρεσιών, παρουσιάζοντας την απλή συστέγαση επιμέρους ταμείων ως πραγματική και ουσιαστική ενοποίηση. Για λόγους επικοινωνιακής εκμετάλλευσης παρακάμπτει τις αντικειμενικές αδυναμίες μιας άμεσης τέτοιας προοπτικής, σε βάρος της εξυπηρέτησης των ασφαλισμένων, των εργασιακών συνθηκών και της αφόρητης πίεσης όλων των συναδέλφων. Αρνούμενοι να συζητήσουν κάθε εναλλακτική πρόταση για την παραμονή σχεδόν 1000 εργαζόμενων του προγράμματος του ΟΑΕΔ, απολύτως απαραίτητων οι οποίοι απολύονται άμεσα και αποτυγχάνοντας να δώσουν λύσεις σε καθημερινά προβλήματα όπως η έλλειψη θέρμανσης, φύλαξης, προμήθειας αναλωσίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, εξαγγέλλουν «φαραωνικής» έμπνευσης έργα.

Όπως λοιπόν συμβαίνει με όλα τα ασφαλιστικά νομοσχέδια, ιδιαίτερα της τελευταίας δεκαετίας, το σχέδιο «Βρούτση» επιταχύνει και επεκτείνει το απορρυθμιστικό - αντιασφαλιστικό πλαίσιο των προηγούμενων. Είναι σαφές ότι σε καμιά περίπτωση οι όποιες ευνοϊκές διατάξεις δεν αλλάζουν τη φιλοσοφία και την «αρχιτεκτονική» του νόμου Κατρούγκαλου, με βασικότερο χαρακτηριστικό την καθιέρωση της «εθνικής» σύνταξης και της χωρίς κανενός είδους κρατική εγγύηση «ανταποδοτικής». Αντίθετα, το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου αποτελεί το επόμενο, καθοριστικότατο βήμα για την αλλοίωση ή τη μετάλλαξη του κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης, προς την κατεύθυνση μεταξύ άλλων της πλήρους απαλλαγής της εργοδοσίας από τη συμμετοχή της στην ασφαλιστική-συνταξιοδοτική δαπάνη, της καθιέρωσης ατομικών λογαριασμών και της εισαγωγής κεφαλαιοποιητικού συστήματος, όπως αναφέραμε παραπάνω. «Χαϊδεύοντας τ’ αφτιά» επιμέρους επαγγελματικών κατηγοριών και ηλικιακών ομάδων, επιμερίζει στη μισθωτή εργασία ένα δυσανάλογο βάρος σχετικά με τη χρηματοδότηση του συστήματος, ενώ εξοβελίζει τις νεότερες γενιές εκτός του ευρύτερου εγγυητικού πλαισίου της Κοινωνικής Ασφάλισης.

Το ΔΣ της ΠΟΠΟΚΠ