«Αν δεν πας... μη μιλάς». Αυτή είναι η πεμπτουσία αυτών των εκλογών και το συμπέρασμα που μπορεί να εξάγει κάθε έλληνας πολίτης που σέβεται τον εαυτό του, την οικογένειά του, την πατρίδα του και το μέλλον των παιδιών του.
Είναι καιρός, τούτος ο λαός επιτέλους να αποφασίσει για την τύχη του και να έχει συμμετοχή και πλήρη ευθύνη για την επόμενη μέρα. Η αποχή από τις εκλογές, η αποχή από την συμμετοχή στην επιλογή εκπροσώπησης της χώρας μας στην Ευρώπη, η γενικότερη αδιαφορία δίνει το δικαίωμα στους άλλους να αποφασίζουν για εμάς, χωρίς εμάς.
Και τούτο για δύο βασικούς λόγους;
1ον. Διότι μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Αυτή τη φορά δεν έχει κανείς, απολύτως καμία δικαιολογία, ούτε καν οι λεγόμενοι «κοψοχέρηδες». Όλοι όσοι τα προηγούμενα χρόνια ψήφιζαν και στη συνέχεια όταν έβλεπαν τα δυσμενή αποτελέσματα έλεγαν «δεν έκοβα το χέρι μου καλύτερα που πήγα και τους ψήφισα».
2ον. Διότι όπως πολύ εύστοχα λέει μια ρήση που αποδίδεται στον Τζωρτζ Όργουελ: «Ένας Λαός που εκλέγει διεφθαρμένους, κλέφτες, προδότες και απατεώνες, δεν είναι θύμα! Είναι συνεργός τους!». Κοινώς θα κυβερνηθείς από αυτόν που ψηφίζεις με ότι αυτό συνεπάγεται!
Αν ψηφίζεις απατεώνες, ψεύτες και κλέφτες, θα κυβερνιέσαι από απατεώνες, ψεύτες και κλέφτες.
Στις προηγούμενες εκλογές, η πλειοψηφία των πολιτών ψήφισαν για να γίνουν μεταρρυθμίσεις, μείωση της φορολογίας, απελευθέρωση της οικονομίας, και νοικοκύρεμα του κράτους. Ψήφισαν δηλαδή μείωση της κρατικής σπατάλης και απολύσεις όσων προσελήφθησαν με πλαστά πτυχία, πλαστές συντάξεις, πλαστές αναπηρίες, πλαστά επιδόματα τοκετού σε άνδρες, πλαστά δικαιολογητικά, πλαστούς οργανισμούς χωρίς αντικείμενο.
Δυστυχώς μετά την ψήφο προέκυψαν άλλα: Οι ψηφοφόροι υπέστησαν υπερφορολόγηση, ποινικοποίηση της φτώχειας, διατήρηση της κλειστής αγοράς, αγχόνη ρευστότητας, φοροδοτικό γκρεμό, καταδίωξη από τη δικαιοσύνη και τις αστυνομικές αρχές, περικοπές στην περίθαλψη και στη φαρμακευτικής δαπάνη, διάλυση του κράτους πρόνοιας, ισοπεδωτικές μειώσεις μισθών και συντάξεων.
Πριν ψηφίσετε λοιπόν μην ξεχάσετε:
- Από το 2008 μέχρι και το 2013 απολύθηκαν από τις δουλειές τους πάνω από 988.000 συμπολίτες μας.
-Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία από ΕΛΣΤΑΤ και ΙΝΕ - ΓΣΕΕ κάθε εβδομάδα έβλεπαν την πόρτα της εξόδου 3.800 συνάνθρωποί μας. Για να ακριβολογούμε, έμεναν στο δρόμο από την μια στιγμή στην άλλη χιλιάδες πολίτες, οικογενειάρχες με παιδιά.
-Την ίδια ώρα το ποσοστό των νέων που μένουν εκτός απασχόλησης, εκπαίδευσης και κατάρτισης αυξήθηκε από 15% το 2008 σε 28,9% το 2013. Αύξηση της τάξης του 92,6%!
-Ακόμα και οι εργαζόμενοι νέοι που απειλούνται από το όριο της απόλυτης φτώχειας -αυξήθηκαν κατά 26,3%. Από 11,4% που ήταν το 2008 έφτασαν το ποσοστό του 14,4% το 2013.
-Είναι ενδεικτικό ότι το ποσοστό των νέων που δεν αντέχουν το κόστος κατοικίας σκαρφάλωσαν στο 80% με αποτέλεσμα ένα μεγάλο ποσοστό να φιλοξενείται στα σπίτια των γονέων του.
-Η μαύρη σελίδα του success story καταγράφεται πλήρως στα ποσοστά παιδικής θνησιμότητας που σκαρφάλωσαν κατά 42,8% μέσα σε μια οκταετία, ενώ ακόμα πιο τραγικό για ευρωπαϊκή χώρα – ή για χώρα που θέλει να αποκαλείται ευρωπαϊκή – αποτελεί το γεγονός ότι το 20% του πληθυσμού των παιδιών δεν εμβολιάζεται.
Επειδή και η σημερινή κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε ένα επικοινωνιακό μπαράζ εντυπώσεων προκειμένου να μας πείσει ότι ζούμε στη χώρα της ανάπτυξης και των ευκαιριών, δυστυχώς οι αριθμοί τους διαψεύδουν πανηγυρικά:
-Ο όγκος παραγωγής εν μέσω κρίσης έκανε βουτιά -23,50% από το 2009 μέχρι και το 2013.
-Η παραγωγικότητα έπεσε κατά -8,80% μέσα σε μια δεκαετία (2003 – 2013).
-Η εσωτερική ζήτηση έπεσε -31% από το 2000 μέχρι το 2013 αφού η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών κατακρημνίστηκε κατά -37,20% . Ταυτόχρονα το εισόδημα των νοικοκυριών έπεσε κατά 30%.
-Ο Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής Παραγωγής από το 2009 μέχρι και το 2013 έπεσε κατά -30,4%.
-Το 30% των ελληνικών επιχειρήσεων έβαλαν λουκέτο μέσα σε τρία χρόνια, από το 2010 μέχρι το 2013!
-Η επιβατική κίνηση στην ακτοπλοΐα έπεσε από το 2009 μέχρι το 2013 κατά -22,50%.
-Ο συνολικός όγκος της οικοδομικής δραστηριότητας από το 2007 μέχρι και το 2013 έπεσε κατά 84,30%.
Η «μεγάλη επιτυχία» των μνημονιακών κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ καταγράφεται, συν τις άλλοις, και στα επίπεδα γενικής κατάθλιψης του πληθυσμού. Συνεπώς ο ψηφοφόρος θα πάει στην κάλπη κουβαλώντας μαζί του την κακή ψυχολογία που απλώνεται σαν βραχνάς στην πραγματική οικονομία:
-3.124 αυτοκτονίες μέσα σε μία τριετία, από το 2009 μέχρι το 2012
-Από το 2007 μέχρι το 2011 έχουμε έκρηξη αυτοκτονιών που αγγίζει το 44%!
-272,7% αυξήθηκε το ποσοστό γενικής κατάθλιψης του πληθυσμού από 3,3% το 2008 σε 12,3 % το 2013!
Πριν φτάσετε στο παραβάν, θυμηθείτε ότι κατά την περίοδο της κρίσης – όλο αυτό το διάστημα που μας «έσωζαν» οι κύριοι Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος, Παπαδήμος, Στουρνάρας και λοιποί - οι απώλειες των μισθών ξεπέρασαν το -38% και οι απώλειες των συντάξεων το -45%:
-Το ποσοστό της φτώχειας έφτασε το 32,3% μόνο για το 2012 και το ποσοστό της ανεργίας εκτοξεύτηκε από το 9,5% το 2009 στο 27,6% το 2012, ενώ ξεπέρασε το 28% μέσα στο 2013.
-Αύξηση της ανεργίας κατά 190,5%!
-Ακόμα πιο σκληρό είναι το γεγονός ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις «κατάφεραν» να μειώσουν δραματικά και το ποσοστό των επιδοτούμενων ανέργων. Ενώ λοιπόν το 2010 το 40,3% των ανέργων έπαιρνε έστω ένα πενιχρό επίδομα, σήμερα εν έτη 2014 βοήθημα λαμβάνει μόνο το 15% των ανέργων. Μείωση που αγγίζει το -63,7%.
-Όταν το ποσοστό της φτώχειας στην Ελλάδα σκαρφάλωσε και παρουσίασε αύξηση κατά 98,2% μέσα σε δύο χρόνια – από το 2010 μέχρι το 2012 – πόσο περήφανος μπορεί να νιώθει ένας Πρωθυπουργός ή ένας υπουργός Οικονομικών;
Αυτή την Ελλάδα τη ζήσαμε και τη ζούμε ακόμη... χωρίς κάποιος να μπορεί να μας διαβεβαιώσει για πόσα ακόμα χρόνια θα τη ζούμε.
Πόσες γενιές έχει σκοπό να θυσιάσει ακόμα το πολιτικό προσωπικό της χώρας για αν μεταφέρει στο μέλλον ένα χρέος που δεν είναι ούτε βιώσιμο, ούτε διαχειρίσιμο;
Για τέσσερα και πλέον χρόνια που η χώρα σέρνεται έρμαιο των κερδοσκόπων της αγοράς και των γυρολόγων της πολιτικής, ο λαός κρατά σφιχτά μέσα στην σκέψη του αυτούς τους αριθμούς.
Τους ζει κάθε μέρα στο πετσί του, όταν ψάχνει να βρει ένα μεροκάματο για να πληρώσει τη δόση της εφορίας, όταν ψάχνει να βρει δανεικά για να μπορέσει να σιτίσει την οικογένεια του. Κοιμάται και ξυπνάει με αυτούς τους αριθμούς και δεν χρειάζεται να βλέπει εφιάλτες στον ύπνο του γιατί τους βλέπει στον... ξύπνιο του.
Για τα υπόλοιπα δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.
Καλή ψήφο...