Όταν η Διοικητική Αδράνεια Μετατρέπεται σε Θεσμικό Κίνδυνο-Τουλάχιστον 3 Βρεφονηπιακοί σταθμοί χωρίς διαχειριστή/στρια |
Η κατάσταση που έχει παγιωθεί σε τουλάχιστον τρεις Βρεφονηπιακούς Σταθμούς της Δ.ΥΠ.Α έχει ξεπεράσει κάθε όριο ανοχής και συνιστά πλέον θεσμική εκτροπή με σοβαρό νομικό και διοικητικό κίνδυνο. Η συστηματική μη κάλυψη των θέσεων Διαχειριστή και η σιωπηρή μετακύλιση των σχετικών αρμοδιοτήτων στις Προϊσταμένες δεν αποτελεί απλώς κακή διοικητική πρακτική αλλά αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του Κανονισμού Λειτουργίας και του Δημοσίου Λογιστικού.
Ο Κανονισμός Λειτουργίας των Βρεφονηπιακών Σταθμών (ΥΑ 56498/2021) προβλέπει ρητά, με απόλυτη σαφήνεια, διακριτούς ρόλους, διακριτές αρμοδιότητες και συγκεκριμένες ευθύνες για την Προϊσταμένη και τον Διαχειριστή. Η επιλογή της Διοίκησης να αφήνει κενές τις θέσεις Διαχειριστή και να ανέχεται –ή να υπονοεί– την άσκηση των καθηκόντων αυτών από τις Προϊσταμένες, χωρίς πράξη ορισμού και χωρίς νομική κάλυψη, δεν προβλέπεται πουθενά και δεν νομιμοποιείται από καμία διάταξη.
Παράλληλα, η πρακτική αυτή παραβιάζει ευθέως τον ν. 4270/2014 περί Δημοσίου Λογιστικού, ο οποίος θεμελιώνει την αρχή του διαχωρισμού αρμοδιοτήτων μεταξύ διατάκτη, υπολόγου διαχειριστή και ελέγχου. Η αρχή αυτή δεν είναι τυπική λεπτομέρεια, αλλά βασικός πυλώνας της χρηστής δημοσιονομικής διαχείρισης. Η κατάργησή της, μέσω της σώρευσης διοικητικών και διαχειριστικών καθηκόντων στο ίδιο πρόσωπο, καθιστά κάθε οικονομική πράξη δυνητικά μη νόμιμη, επισφαλή και ελέγξιμη, ανοίγοντας τον δρόμο για καταλογισμούς από το Ελεγκτικό Συνέδριο και για σοβαρές πειθαρχικές και ποινικές συνέπειες.
Τονίζουμε με απόλυτη σαφήνεια ότι, σύμφωνα με το Δημόσιο Λογιστικό, ο υπόλογος διαχειριστής υπέχει προσωπική και αυτοτελή ευθύνη. Η μεταφορά αυτής της ευθύνης σε Προϊσταμένες, οι οποίες δεν έχουν οριστεί ως Διαχειρίστριες, συνιστά θεσμική παγίδευση εργαζομένων και δημιουργεί συνθήκες ακραίας νομικής επισφάλειας. Καμία προφορική εντολή, καμία «ανάγκη λειτουργίας», καμία ανοχή δεν αίρει την προσωπική ευθύνη που μπορεί να αποδοθεί εκ των υστέρων.
Η Διοίκηση δεν μπορεί να ισχυριστεί άγνοια. Υπάρχουν επανειλημμένες αιτήσεις, αναφορές και τεκμηριωμένα αιτήματα για την κάλυψη των θέσεων Διαχειριστή. Υπάρχει σαφής υπηρεσιακή εικόνα των ελλείψεων. Παρ’ όλα αυτά, η Διοίκηση επιλέγει συνειδητά να κωφεύει, αφήνοντας τους Σταθμούς να λειτουργούν σε καθεστώς διαρκούς επισφάλειας και μεταφέροντας, de facto, την ευθύνη στους εργαζόμενους.
Οι Προϊσταμένες των Βρεφονηπιακών Σταθμών έχουν φτάσει στα όριά τους. Καλούνται επί μακρόν να καλύπτουν όχι μόνο τις αυξημένες παιδαγωγικές, διοικητικές και λειτουργικές απαιτήσεις, αλλά και τις αποδεδειγμένες ελλείψεις διοίκησης και στελέχωσης. Η συνεχής αυτή επιβάρυνση οδηγεί σε επαγγελματική εξουθένωση και δεν μπορεί να θεωρείται ούτε φυσιολογική ούτε αποδεκτή. Οι εργαζόμενοι δεν είναι υποχρεωμένοι να λειτουργούν ως μόνιμο «μαξιλάρι» που απορροφά τις παραλείψεις της Διοίκησης.
Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι οι υπάλληλοι δεν μπορούν και δεν θα συνεχίσουν να υποκαθιστούν τη Διοίκηση. Δεν μπορούν να καλύπτουν επ’ άπειρον κενές θέσεις, ανύπαρκτους ορισμούς και θεσμικά κενά. Η ευθύνη για τη στελέχωση, τη νομιμότητα και τη θεσμική θωράκιση των Βρεφονηπιακών Σταθμών ανήκει αποκλειστικά στη Διοίκηση.
Προειδοποιούμε ότι η συνέχιση αυτής της κατάστασης εκθέτει όχι μόνο τις εργαζόμενες, αλλά και τον ίδιο τον Οργανισμό, και ότι οποιαδήποτε συνέχιση της κατάστασης ή μελλοντική απόπειρα απόδοσης ευθυνών σε Προϊσταμένες ή λοιπούς υπαλλήλους για συνέπειες που απορρέουν από αυτή τη διοικητική αδράνεια θα αντιμετωπιστεί με συντονισμένες συνδικαλιστικές και νομικές ενέργειες, συμπεριλαμβανομένων καταγγελιών στα αρμόδια ελεγκτικά όργανα.
Η ανοχή έχει εξαντληθεί.
Οι εργαζόμενοι δεν είναι άλλοθι διοικητικής ανεπάρκειας.
Η ευθύνη έχει όνομα, ιεραρχία και υπογραφή.
