Τους τελευταίους μήνες αποκαλύφθηκαν με τον πιο ωμό τρόπο όλα όσα χρόνια καταγγέλλουν οι άνθρωποι της υπαίθρου: ένα σύστημα διαχείρισης των αγροτικών επιδοτήσεων που λειτουργεί με αδιαφάνεια, με πελατειακές πρακτικές και με πλήρη αδιαφορία για τους πραγματικούς παραγωγούς της χώρας. Οι ανήκουστοι διάλογοι που έχουν δημοσιευτεί, οι καταθέσεις στην Εξεταστική Επιτροπή, οι έρευνες της Αρχής για το ξέπλυμα χρήματος και η εμπλοκή προσώπων που επιδεικνύουν προκλητική χλιδή και τρόπο ζωής παντελώς ασύμβατο με τον κόσμο της πραγματικής παραγωγής την ώρα που χιλιάδες πραγματικοί αγρότες δεν έχουν να αγοράσουν ούτε ζωοτροφές, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας.
Δεν μιλάμε για σκιές ή αμφιβολίες· μιλάμε για ωμές αποδείξεις ενός μηχανισμού που έχει ξεφύγει εντελώς από κάθε έννοια δικαιοσύνης, ισότητας και νομιμότητας. Ένα σύστημα που αφήνει τους παραγωγούς να βυθίζονται στα χρέη, ενώ την ίδια ώρα κάποιοι «εκλεκτοί» θησαυρίζουν μέσα από ένα οργανωμένο δίκτυο παράνομων επιχορηγήσεων, αξιοποιώντας τις τρύπες, τις αδιαφανείς διαδικασίες και τις βολικές σιωπές όσων όφειλαν να ελέγχουν.
Την ίδια στιγμή που μάρτυρες του σκανδάλου ΟΠΕΚΕΠΕ παρουσιάζονται με επιθετικό ύφος, ειρωνείες, αλαζονεία και απαντήσεις που προσβάλουν την κοινοβουλευτική διαδικασία, οι πραγματικοί παραγωγοί παρέμεναν για μήνες χωρίς τις πληρωμές που δικαιούνται. Οι καθυστερήσεις, τα λάθη, οι περικοπές, οι άδικες απορρίψεις δικαιωμάτων και η συνολική κατάρρευση του συστήματος επιδοτήσεων σπρώχνουν ολόκληρες οικογένειες στο όριο της επιβίωσης. Η ύπαιθρος αδειάζει, τα χωράφια εγκαταλείπονται και η χώρα μετατρέπεται σταδιακά σε εισαγωγέα τροφίμων — σε μία περίοδο διεθνούς αβεβαιότητας, όπου η επισιτιστική ασφάλεια είναι ζήτημα εθνικής κυριαρχίας.
Μπροστά σε όλα αυτά, οι αγρότες που βγαίνουν στους δρόμους δεν είναι «ταραξίες». Είναι οι άνθρωποι που κρατούν όρθια την παραγωγή, που παλεύουν να μείνουν στα χωριά τους και που αρνούνται να γίνουν κομπάρσοι σε ένα σύστημα που τους θέλει φτωχούς, εξαρτημένους και σιωπηλούς. Κι όμως, αντί για λύσεις, αντί για διάλογο, αντί για σεβασμό, δέχθηκαν απειλές περί «εγκληματικής οργάνωσης», συκοφαντίες ότι δήθεν οι κινητοποιήσεις τους στρέφονται κατά άλλων κοινωνικών ομάδων και προσπάθειες να παρουσιαστούν ως «εχθροί της κοινωνίας».
Αυτή η ρητορική δεν είναι απλώς πολιτικά επικίνδυνη — είναι η πιο κλασική και αναγνωρίσιμη μέθοδος διχόνοιας όταν η εξουσία δεν έχει καμία ουσιαστική απάντηση να δώσει. Όταν δεν μπορούν να αντικρούσουν τα αιτήματα, στοχοποιούν τους ανθρώπους που τα θέτουν. Όταν δεν διαθέτουν λύσεις, επινοούν ψεύτικα μέτωπα: αγρότες απέναντι σε οδηγούς, παραγωγούς απέναντι σε εργαζόμενους, πολίτες απέναντι σε εκείνους που τους εξασφαλίζουν την τροφή τους.
Είναι η παλιά, φτηνή και επικίνδυνη συνταγή του αποπροσανατολισμού — να στρέφεις τον έναν εναντίον του άλλου για να μην στραφεί κανείς προς την πραγματική αιτία του προβλήματος.
|
Η αλήθεια όμως είναι μία: κανένας αγρότης και κανένας κτηνοτρόφος δεν στρέφεται ενάντια στην κοινωνία. Στρέφονται ενάντια στην αδικία. |
Και η κοινωνία οφείλει να σταθεί στο πλευρό τους — γιατί ο αγώνας τους είναι αγώνας για την ίδια τη ζωή στην ύπαιθρο, για την παραγωγή, για την αυτάρκεια, για την αξιοπρέπεια, για όλους μας !!
Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Υπαλλήλων ΟΑΕΔ-τ.ΟΕΕ-τ.ΟΕΚ , δηλώνουμε καθαρά και χωρίς αστερίσκους:
Στεκόμαστε δίπλα στους αγρότες και κτηνοτρόφους της χώρας.
Στεκόμαστε δίπλα στους ανθρώπους που παλεύουν για δικαιοσύνη, για διαφάνεια και για το δικαίωμα να παράγουν και να ζουν αξιοπρεπώς.
Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις τους, τα αιτήματά τους και τον αγώνα τους μέχρι τη δικαίωσή τους.
Γιατί χωρίς αγρότες δεν υπάρχει πρωτογενής τομέας.
Χωρίς πρωτογενή τομέα δεν υπάρχει διατροφική ασφάλεια.
Και χωρίς αυτά, δεν υπάρχει χώρα.
